Ούζο, το ποτό του Έλληνα

Προβολές: 8296
Εκτύπωση

Γλυκάνισο και αστεροειδές άνισο, οι πρωταγωνιστές του ούζουΗ ιστορία του Ούζου χάνεται στα βάθη των αιώνων. Τις αρχές του πρέπει να τις αναζητήσουμε στην Αίγυπτο απ’ όπου πέρασε η απόσταξη στην Ελλάδα.

Κατατάσσεται στην κατηγορία των ανίς, δηλαδή των αλκοολούχων ποτών με άρωμα άνισου, δηλαδή ανηθόλης. Τέτοιο άρωμα δίνει το γλυκάνισο, το αστεροειδές άνισο και ο μάραθος. Για τον αρωματισμό χρησιμοποιούνται και άλλα αρωματικά τμήματα φυτών, σπόροι, ρίζες όπως αστεροειδές άνισο, καρδάμωμον, ζιγγίβερι (πιπερόριζα), άνθη κανέλας, κορίανδρος κ.ά.

Στο ούζο η παραλαβή των αρωματικών ουσιών γίνεται με απόσταξη των αιθέριων ελαίων των σπόρων σε διάλυμα νερού και αλκοόλης.

Σε παραδοσιακούς, χειροποίητους χάλκινους άμβυκες παραμένουν για ώρες η αλκοόλη, οι σπόροι και τα αρωματικά βότανα. Κατόπιν το μείγμα αποστάζεται προσεκτικά. Από την πρώτη απόσταξη διαχωρίζεται και επιλέγεται η «καρδιά», το πιο εύγεστο μέρος του αποστάγματος, η οποία αποστάζεται για δεύτερη φορά, αργά με συνεχείς ελέγχους και δοκιμές.

Πριν καταλήξει στις φιάλες αραιώνεται με μαλακό νερό, ώστε το ούζο να αποκτήσει τον επιθυμητό αλκοολικό τίτλο που δεν πρέπει να είναι χαμηλότερος από τους 37,4 βαθμούς οινοπνεύματος.